5 redenen om ‘Les Fables de Pitje Schramouille’ te lezen

Diep dook ik in Brusselse bibliotheken op zoek naar dit boek. De verzameling aan kortverhalen en gedichten werd geschreven in 1923 door mijn overgroot opa. Het lang vergeten boek en zijn humoristische verhalen bleven echter mondeling bestaan binnen in onze familie. Ik haalde het stof weg en liet weer licht schijnen op elke bladzijde. Lees hier waarom ook jij dit boek moet gelezen hebben!

1.Bijna een honderdjarig bestaan!

Les Fables de Pitje Schramouille werden in 1923 voor het eerst gepubliceerd. Geïnspireerd door des fables van La Fontaine schreef Roger Kervyn zijn eigen versie. Wat zijn versie uniek maakt is de taal waarin het geschreven is, het Marols. Roger was zeer actief in de Marollen, de volkswijk van Brussel werd in de Middeleeuwen buiten de stadsmuren gebouwd om de zieken weg te houden uit het stadscentrum.

Edouard Geelhand ©

Het schrijven van verhalen in het Marols, over de Marollen was nieuw en sloeg duidelijk aan! Het boek was algemeen bekend, maar raakte over de jaren heen verdwaald in het steeds groter wordende Brussel.

Het werk is eigen aan de Marollenbuurt die vandaag nog zijn eigen karakter heeft. Op het Vossenplein kan je elke ochtend de tijd vergeten en snuffelen tussen de prulletjes en rommel van de vlooienmarkt.

2. Een literaire tijdmachine

Edouard Geelhand©

Brussel die in het boek beschreven wordt is heel verschillend met de stad die we vandaag kennen. Het tussenoorlogs Brussel had een heel ander karakter dan de internationale levendige hoofdstad dat het nu is. Het stuur van Europa is één van de meest internationale steden van de wereld, het boek werkt als een tijdmachine en brengt jou honderd jaar terug in de geschiedenis van ons klein landje. Rover Kervyn de Marcke ten Driessche was een aristocraat, en in de vroege 20ste eeuw was het niet gewoonlijk om voor zo iemand in de Marollen te komen en de taal te spreken. Het boek is een uniek gegeven en geeft een insiders perspectief in een levendige buurt.

3. S.O.S. Marols!

Een recept voor het maken van Marols? 50gr Frans, 30gr Nederlands, 20gr van het geheim ingrediënt, en schudden maar!

Marollen Vlooien markt Edouard Geelhand©

In een tijdperk van snel veranderlijke taal zoals we nu in leven gaan dialecten verloren. Deze rijke streektalen maken deel uit van wie we zijn. Elke streek, elk dorp heeft zijn woorden en geeft zijn eigen draai aan die woorden. Het boek geeft een uniek inzicht in een taal die vandaag de dag bijna niet meer gesproken wordt, het Marols. Bij het lezen van de eerste zin gaat er van alles door je hoofd. Je snap het niet, het leest moeilijk. Na een paar zinnen en het vergeten van spellingsregels leest het als een kinderboek. Het is door dialecten te gebruiken dat we ze levend houden!


4. Het is voor te Zwanzen!

Gegarandeerd, lachen zal u. Samen rond een tafel met een stomende koffie in de ene hand een de Fabels van Pitje in het andere, lees je om de beurt een verhaal.

Edouard Geelhand©

‘Best lees je het boek luidop’, vertelt de dochter van de schrijver me. Dialecten hebben geen vaste schrijfwijze, en werden de fabels dus fonetisch opgeschreven. Hun ware aard en schoonheid bloeit bij het luidop uitspreken van deze lang vergeten taal. In dit boek werden stukjes wijsheid heel zachtjes omwikkeld in een folie van humor. Glimlachen en hardop lachen was mij gewoon bij het lezen.

Gezien de korte lengte van de verhalen, en het humoristisch gegeven zijn de fabels ideaal voor kinderen!

5. Op queeste naar het verloren boek…

Edouard Geelhand©

Het is een heel avontuur op zich om aan het boek te geraken. Ooit, in een ver verleden was het boek algemeen bekend, zeker in het Brusselse. Vandaag de dag is dat niet meer het geval, en is het vinden van het boek een ware queeste. Spelbrekers zullen het online aanschaffen, trek jij maar je stapschoenen aan! Ergens in Brussel is het boek zeker te vinden.

Bij het opendoen van een paar stoffige bladzijden viel een dof gekleurde kaart op de grond. Benieuwd raap ik het stevig stukje papier op, een bibliotheekkaart!

Laatste huur? 23 Januari 1988. Ik kon mijn ogen niet geloven, het is als het geven van een tweede leven aan een veel te lang gesloten boek. Wat gaat u vinden bij het openen van dit boek?

Related Posts

Begin typing your search term above and press enter to search. Press ESC to cancel.

Back To Top