De grootstad Brussel telt in totaal 69 metrostations. Meestal wordt dit geassocieerd met gehaaste mensen, veel lawaai en niet zo’n fraaie geuren. Doormiddel van meer dan 80 kunstwerken heeft de stad deze ondergrondse wereld een nieuw leven ingeblazen. Elk station kent nu zijn eigen identiteit.
Millefeuille – Thierry Renard
Een van de meest frisse metrostations moet wel Sint-Katelijne zijn. Er zijn keurrijke tulpen zijn op de witte muren aangebracht. Niet alle bloemen zijn dezelfde. De een is bloedrood, de ander heeft dan weer de fleurige geeltinten. De een is volledig open in de bloei, de ander begint stillaan te verwelken. Dit verwijst naar de verscheidenheid van de stad, van de metroreizigers. Wanneer je de roltrap omhoog neemt, kom je terecht op het Sint-Katelijneplein. In de lente en zomer is het hier vaak druk door studenten en inwoners die genieten langs de vijvers. In de winter en herfst daarentegen ziet het er daar soms wat somber uit. Het is bijzonder dat je in die tijd van het jaar toch ondergronds die typische lentefrisheid ervaart.
Mode in de metro – Stephan Vanfleteren
In het Weststation (Sint-Jans-Molenbeek) hangt er Brusselse mode aan de wand tegenover het perron richting Beekkant. Stephan Vanfleteren koos ervoor om geen professionele modellen, maar gewone mensen die in het Brusselse wonen, werken en leven te fotograferen. Ook deze mensen nemen dus dagelijks de metro. Hij koos natuurlijk niet lukraak modellen op straat, nee het was zeer belangrijk dat ze een bijzondere uitstraling hadden. Dit kon op vlak van uiterlijk, maar ook op vlak van het karakter. Wanneer je eens 5 minuten naar een foto kijkt krijg je ook instant het gevoel dat je die persoon zijn levensverhaal kent.
De kunstenaar koos zeer diverse modellen (mannen, vrouwen, echte Brusselaars, immigranten, zwarten…). Op deze manier weerspiegelde de fotograaf de kosmopolitische stad. De gekozen modellen werden gekleed door bekende Belgische modeontwerpers zoals bijvoorbeeld Delvaux. Dit leidde dan tot dertien zeer diverse zwart wit foto’s die over de hele lengte en op 2,5 meter afstand van elkaar hangen. Door het typische blauwe licht van het station komen de foto’s nog sterker uit. Dit licht creëert bepaalde schaduwen waardoor je nog meer geïntrigeerd kijkt naar de foto’s. Ook past de kledij bij de modellen alsof het speciaal voor hen gemaakt is.
A beautiful day – Yves Zurstrassen
De buurt rondom Weststation wordt vaak gezien als een donkere, grijze en onveilige buurt. De kunstenaar wou daarom graag wat klaar brengen in het station. Dit resulteerde in een kleurrijke wand van maar liefst 95 meter. Yves Zurstrassen fleurde de wand tegenover het perron richting Delacroix op met foto’s van details uit zijn eigen werken. Specifieker, 130 details. Hij vergrootte deze en bracht ze aan op zelfgemaakte sjablonen. Deze vormen zijn vooral gebaseerd op de Arabische wereld. Dit is een verwijzing naar de Noord-Afrikaanse buurt rondom het station.
De figuren zijn op zo’n manier uitvergroot dat je ze zou willen aanraken. Sommige zien er zelfs zacht en indeukbaar uit. Ook wekken de afbeeldingen een gevoel van beweging op. Dit merk je vooral wanneer je zelf in de metro zit en door de ramen kijkt.
Compositie – Guy Vandenbranden
Wanneer je het wat verouderd metrostation Beekkant binnenwandelt kijk je recht op een glasraam. Het heeft niet louter een decoratieve functie, maar is ook functioneel. Als de zon juist zit, dan komt er op een heel fijne manier licht binnen in het donkere station. Heel wat mensen kijken meestal naar de sporen wanneer ze op de metro wachten, maar hier moet je toch eens naar boven kijken. Wanneer je langs de juiste kant staat zie je plots een prachtig dak doordat een zonnebundel door het raam schijnt. Dit geeft een magisch gevoel. Je vergeet heel eventjes dat je in een overvol metrostation staat.
