De restaurants en de cafeetjes waren overal door de opgelegde coronamaatregelen gesloten – dat
was niet alleen in Brussel het geval, maar wellicht in gans Europa – en daarom hadden wij ons
voorzien van pasta, slaatjes, cake, zelfgemaakte cupcakes en drankjes. We zaten met onze bubbel
– ik had enkele vrienden meegevraagd – op een bankje onder een klein februarizonnetje te genieten terwijl wij
uitkeken naar de komst van die enkele vliegtuigen die de weg naar onze nationale luchthaven nog
konden terugvinden. Een kennis bezorgde me het adres van een spottersplatform in Steenokkerzeel
dat een adembenemend uitzicht biedt op de start- en landingsbanen van Brussels Airport.
Vliegtuigen vliegen er als het ware rakelings over je hoofd.
Processed with VSCO with p5 preset 
We hadden geluk met het weer. Het had al zo vaak geregend en net vandaag was het de betere dag
om Brussel eens op andere plaatsen te gaan bekijken dan het gewone heen- en terugtraject tussen
station en campus of de Nieuwstraat met winkels die je evengoed in Gent, Leuven of Antwerpen
kunt bezoeken.
Ik zal eerlijk zijn: ik ken Brussel in het geheel niet. Ja, de hogergenoemde weg naar de campus of de
bekende winkelstraten kunnen mij geen geheimen meer onthullen. En wie kent er nu het Atomium
of Manneken Pis niet? Maar ik heb heel wat Europese hoofdsteden bezocht, met een reisgids en
fototoestel in de hand, en ik kon niet vertrekken zonder de top-5 van de “Must sees” te hebben
bezocht en op camera vastgelegd. Maar Brussel, nee, ik heb er niet één foto van. Corona heeft ons
heel wat beperkingen opgelegd – op reis gaan of het land verlaten zijn niet mogelijk – en daarom
vond ik het een prima idee om Brussel eens als een echte buitenlandse toerist te bezoeken. Mijn
vrienden waren meteen enthousiast om me bij mijn rondreis te vergezellen.
Bruxelles, je t’aime moi non plus
Vermoedelijk ben ik niet alleen en een blik op internet bevestigde alvast mijn vermoeden, maar een
echte liefdesverhouding met Brussel heb ik niet. Brussel breng ik vaak in verband met criminaliteit,
terrorisme, manifestaties, stakingen, stilstaand verkeer, vervuiling, hoge administratieve torens,
kapotte tunnels en viaducten. Erg romantisch klinkt dat niet, en toch wilde ik onze Vlaamse,
Belgische en Europese hoofdstad een heuse kans bieden. De afspraak met de vrienden was gemaakt
en in mijn agenda genoteerd.
Enkele dagen voor de uitstap bespraken we tijdens een ontmoeting één en ander om van onze
uitstap een succes te maken. Zoiets kan je echt niet zonder voorbereiding aanvangen. Na een uurtje
vergaderen merkten we echter op dat onze planning nog steeds beperkt bleef tot het hetgeen we
ons zouden aanschaffen om die dag zonder honger en dorst door te komen. Het werd tijd voor het
echte werk. Mijn vriend stelde voor om een bucketlist op te stellen met locaties die we konden gaan
bekijken of bezoeken. Nadien konden we dan een haalbare planning opmaken. Om dit te
realiseren, gingen we nog maar eens het internet raadplegen. Groot was onze verbazing toen we
merkten dat in Brussel heel wat te beleven en te zien valt. Het zou nog een moeilijke klus worden,
want één dag is echt wel te weinig om alles te bekijken of te bezoeken.
Als je aan een doorsnee Belg zou vragen wat je in Brussel zoal kunt bezoeken, dan krijg je steevast
het Atomium, Manneken Pis en de Grote Markt als antwoord. Vraag je iets meer, dan moet er even
nagedacht worden. We maakten er een echte studie van en naarmate onze opzoekingen vorderden,
kwamen we tot het inzicht dat een ééndaagse rondreis door Brussel gewoon niet mogelijk is.
Aircraft spotting
We hadden op onze rondreis in Brussel heel wat afgestapt en waren echt blij om een beetje te
kunnen uitrusten, onze ogen gericht op eventueel vertrekkend of toekomend vliegverkeer. Terwijl
we nagenoten van onze lekkere picknick en een vliegtuig van de Italiaanse luchtvaartmaatschappij
Alitalia vlak boven ons hoofd de landing begon in te zetten, werden we aangesproken door een man
van middelbare leeftijd. “Een Airbus A319-100”, vertelde hij. Met enig ontzag keken we de man
aan. We hadden met enige moeite de herkomst van het vliegtuig kunnen ontdekken, maar het type
vliegtuig identificeren, nee zover ging onze kennis niet. We gaven uiting van onze verwondering en
vroegen hem nieuwsgierig waar hij die kennis had opgedaan.
“Dat is niet zo moeilijk”, lachte hij ons toe. “Ik kom hier al jaren bijna elk weekend eens langs om
vliegtuigen te spotten.” De man, genaamd Luc – een fotograaf nog wel – was gefascineerd door vliegtuigen. Met
zijn reflex fototoestel met gigantische zoomlens maakte hij de mooiste en scherpste foto’s met een
uitstekende beeldkwaliteit. “En bovendien kan je Flightradar24 raadplegen”, vertelde hij, “dan weet
je zo wat je mag verwachten. En jullie, jullie zijn blijkbaar ook gefascineerd door vliegtuigen?”
“Wel, wij zijn op een ééndaagse rondreis door Brussel en aangezien we alle drie ook graag
vliegtuigen zien, wilden we ook eens vliegtuigen komen spotten”, antwoordde ik. Luc bleek een
echte fiere Brusseleir te zijn, een “Kiekefretter” zoals ze dat noemen. En zo vertelden we hem over
onze rondreis door Brussel. Hij luisterde met veel belangstelling. Hij was duidelijk fier op zijn stad.
En zo vertelden we over de plaatsen die we vandaag in Brussel bezocht hebben. Vanuit station
Brussel-Centraal waren we afgezakt naar het Jubelpark. Blijkt dat dit park in het Frans “Parc du
Cinquentenaire” heet en onze vliegtuigspotter wist ons te vertellen dat het park in 1880 werd
aangelegd door Koning Leopold II naar aanleiding van 50 jaar onafhankelijkheid van België. Een
triomfboog vind je trouwens niet alleen in Parijs, ook Brussel heeft er één en wel in het Jubelpark.
Aan de voet ervan staan 8 bronzen beelden die de acht andere provincies uitbeelden. Verder zagen
we er nog heel wat andere gebouwen,
zoals het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium uit 1948 met het artistieke en culturele
erfgoed van België, de Grote Moskee van Brussel, het Koninklijk Museum van het Leger en de
Krijgsgeschiedenis, Autoworld en het Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis. Heel
interessant was dat en allemaal dingen die ik echt op mijn bucketlist zou plaatsen.
We wilden ook eens gaan kijken waar onze Koning woont en zo trokken we verder naar het
Koninklijk Paleis.
“Ah”, lachte onze nieuw kennis, “het Koninklijk Paleis is niet de woonplaats van de Koning. Hij
woont in het Kasteel Belvédère in Laken”. Inderdaad, het Koninklijk Paleis is de werkplaats van de
Koning en het is eveneens de plaats waar hij zijn gasten ontvangt. Het gebouw dateert uit 1826,
maar de Koningen Leopold I, II en Albert I hebben aanpassingswerken laten uitvoeren. Ook Koningin
Fabiola heeft hier haar stempel gedrukt en liet een spiegelzaal aanleggen waar tegenwoordig
recepties worden gehouden. Binnen vind je nog stukken van Leopold I, Napoleon en Willem I.
We vernamen van de vliegtuigspotter dat het Koninklijk Paleis met zijn prachtige salons elk jaar kan
bezocht worden. Dat gebeurt na de Nationale Feestdag van 21 juli tot begin september. Nog iets
voor mijn bucketlist.
Ik moest mijn verhaal hier even onderbreken want een kolos van een vliegtuig van de Duitse
luchtvaartmaatschappij Lufthansa kwam net overgevlogen.
Mijn vrienden gingen verder met ons verhaal. We hadden nog andere zaken gepland die we
uiteindelijk niet konden realiseren ten gevolge van de Covid-epidemie. We hadden gehoopt om de
rommelmarkt op het Vossenplein in de Marollenwijk te kunnen gaan bezoeken, maar de
marktactiviteiten waren er afgelast. Een bezoekje aan een gezellig cafeetje of restaurantje – mijn
mama spreekt soms over “De spinnekop”, een restaurantje vlakbij onze campus trouwens –
behoorde eveneens niet tot de mogelijkheden. Gelukkig vonden we toch nog een kraampje waar we
een echte warme Brusselse wafel konden kopen, toch ook wel een Brusselse delicatesse. Op wandel
door de straten konden we regelmatig kennis maken met de Brusselse Street Art waarbij graffiti en
straatkunst van Brussel een echt openluchtmuseum maken. De straatkunstenaars maken van Brussel
een echte levendige stad.
Caroline
We hadden die dag nog iets unieks bezocht, een echte platenzaak zoals er vroeger zovelen
bestonden. In de Anspachlaan 101 in het centrum van Brussel kan je ze vinden, Caroline, een
onafhankelijke platenzaak sinds 1977. Waar alle platenwinkels, sinds het zo goed als uitsterven van
de CD, verdwenen zijn, blijft deze zaak fier overeind en mag ze zich verheugen op heel wat bijval,
zowel van jong als van oud. Zeker sinds de vinylplaat opnieuw aan belangstelling wint, ziet deze
winkel het aantal bezoekers stijgen. Bovendien is het er met zijn tijdloos design echt gezellig. De
vriendelijke verkopers staan steeds klaar om kwalitatief advies te verlenen. Je mag er zeker van zijn
dat je hier een gemengd publiek mag treffen : een oude rocker, een fervent punker, een
metalliefhebber tot een jongere rapper.
Onze vliegtuigspotter kende deze zaak natuurlijk ook of wat dachten we. Hij wist nog een paar
anekdotes te vertellen. “Weten jullie dat de verkoper in de beginjaren elke week een paar keer de
boot van Oostende naar Dover nam, op weg naar Groot-Brittannië om er zich van platen te
bevoorraden. Ze kwamen dan terug met koffers vol die ze dan uitpakten voor de eerste klanten
toekwamen de volgende dag. Soms kwamen hier zangers of muzikanten binnen om eens discreet te
kijken of hun platen er wel verkocht werden. Ook Bruce Springsteen is er ooit binnen geweest.”
© Castelein Lynn 
Tegenover de platenzaak zagen we het Ancienne Belgique. Ook dat riep nostalgische gevoelens op,
want een concertje bezoeken, waar we zo van houden, was al meer dan een jaar niet meer mogelijk.
Het werd frisser en net op het moment dat de zon zachtjes haar laatste rode zonnestralen over de
start- en landingsbanen van onze nationale luchthaven begon te werpen, verscheen een laatste
eenzaam vliegtuig zijn weg naar de veilige luchthaven. Tijd voor een laatste kiekje. Onze rendez-
vous met Brussel was geslaagd. We hadden ons nooit kunnen voorstellen dat Brussel zoveel te
bieden heeft. Dit was trouwens nog maar een tipje van de sluier en onze fotograaf beloofde ons nog
meer verhaaltjes en tips, mochten we nog eens een bezoekje brengen aan het spottersplatform.
Onze bucketlist is er alleen maar langer bij geworden. Moe en tevreden keerden we huiswaarts en
toch konden we ons onmogelijk ontdoen van de idee dat Corona ons heel wat beperkingen heeft
opgelegd. Geen café- en restaurantbezoek, gesloten musea, afgelaste activiteiten, beperkte
winkelmogelijkheden, … Wanneer gaan we opnieuw en zonder beperkingen op een normale manier
kunnen leven, wanneer zullen onze wensen en verlangens opnieuw kunnen beantwoord worden?
Brussel, ik kom terug, ik wil je beter leren kennen, maar wanneer?
©jubelpark I Visit Brussels
© Jubelpark I Visit Brussels
