Je moet echt eens Amadou interviewen, een joviale man met een interessant levensverhaal, een collega die samen met mij in de Zuidertoren te Brussel werkt.

Geert Christiaens (mijn vader)


Sociaal, bescheiden, eerlijk. Zo omschrijft de sympathieke Abdoul Amadou Raouf zichzelf. Deze 28-jarige familieman is van Nigeriaanse afkomst en heeft maar liefst negentien broers en zussen. Als fiere moslim woont Abdoul al elf jaar in een appartementje te Anderlecht met zijn twee dochters.

Luisteren naar moderne Nigeriaanse muziek van zijn lievelingsgroep “Tal National”, supporteren voor de voetbalploeg FC Barcelona of het bijwonen van familiediners met een overvloed aan traditionele gerechten, het behoort allemaal tot zijn favoriete bezigheden. Erg typerend voor Abdoul is dat hij je altijd zal begroeten met een warme glimlach waar je hart van vol loopt. Maar wat speelt er zich af achter deze glimlach? Ik ging met hem dieper in gesprek over zijn roots, immigratieverhaal, geloofsovertuiging en het leven in België.

Kan u iets meer vertellen over uw afkomst, land van geboorte?

Ik ben geboren in een dorp genaamd Birni N’Gaouré, gelegen in de Dosso-regio in Niger. Birni N’Gaouré ligt ongeveer in het zuidwesten van het land. Ook is het de hoofdstad van het departement Boboye. Mijn geboortedorp is een erg landelijk gebied, er wordt veel aan landbouw en veeteelt gedaan. Moderne gebouwen en hoge torens zal je er zeker niet vinden.

Een interessant weetje is dat de naam “Birni” is afgeleid van een woord uit de Afrikaanse taal “Hausa”. “Birni” betekent “ommuurde stad”. Ik weet dit omdat ik namelijk zelf de taal “Hausa” spreek. Hiernaast praat ik ook nog “Zarma”. Dit zijn de 2 nationale talen van Niger, maar mijn échte moedertaal is “Fula”. Dit is de taal van mijn etnische groep “Peul” of beter bekend als “Fulbe”. Dit is een nomadisch volk dat verspreid over de Sahelzone in Afrika leeft. Als kind heb ik deze taal van mijn ouders geleerd. Tot op de dag van vandaag leven zij nog steeds volgens de traditionele wijze van deze stam. Ze zijn in feite herders die met hun kudde van schapen, geiten en ander vee rondtrekken in de wildernis. Mijn moeder en vader leven vrij simplistisch, ze wonen in soort van kleine huisjes gemaakt van natuurlijke materialen zoals stro. Verder dragen ze nog steeds de traditionele klederdracht. De kleurrijke gewaden met versieringen zijn erg kenmerkend.

Ik kan de taal “Fula” nog perfect spreken, een bekende uitdrukking is bijvoorbeeld:

Dawoual nanda hé poli.

Abdoul Amadou Raouf

In het Frans zou ik het vertalen als: “la canaille ne ressemble pas aux oiseaux”. “Savoir toujours tirer son épingle du jeu. Savoir sortir sa tête dans l’eau à chaque fois qu’il le faut”, is de betekenis van dit spreekwoord. In het Nederlands zou ik het kortweg omschrijven als “altijd alert zijn”. Zoals je hoort, praat ik dus ook vlot Frans, dit is dan ook de officiële taal van Niger. Eveneens kan ik me goed in het Engels, Arabisch en natuurlijk Nederlands uitdrukken. Deze heb ik geleerd op school. In totaal spreek ik dus zeven talen, de ene al wat vlotter dan de andere uiteraard.

U bent geïmmigreerd van Niger naar België… Waarom had u deze beslissing genomen? Hoe verliep deze reis?

Het fundamentele element dat leidde tot mijn beslissing om mijn land te verlaten was onderwijs. Ik wou altijd al gaan studeren. Met de hulp van een oom langs mijn moeders kant was dit werkelijkheid geworden in april 2009. Mijn nonkel had een soort van handelaar ingehuurd die mijn reis op verzoek organiseerde. Zelf weet ik er niet veel van, maar wat ik wel weet is dat hij een grote som geld had betaald aan de persoon die mij meenam. Je zal het misschien niet geloven, maar met het vliegtuig reisde ik naar België. Mijn nonkel koos België voor mij omdat hij een neef had die in Brussel woonde. Hij vertrouwde me rechtstreeks aan hem toe.

Er waren ongetwijfeld veel moeilijkheden om Niger te verlaten, maar toch voelde het voor mij niet moeilijk. Ik had zelf weliswaar geen bijzondere hindernissen ondervonden tijdens deze reis aangezien mijn oom zorg had gedragen voor alles. Ik heb veel te danken aan hem. Echter het verlaten van mijn land op zich, de mentale kwestie, lag me wel moeilijk. Het voelde in eerste instantie alsof ik mijn familie in de steek had gelaten.

Wat was uw ervaring tussen uw aankomst in België en het moment dat u officieel de Belgische nationaliteit kreeg?

Dat was voor mij een zeer moeilijke tijd, vooral de periode gedurende de procedure voor de aanvraag  van een vast verblijf in België. Zeven jaar moest ik wachten vooraleer ik legaal in België mocht verblijven. De eerste twee jaar verbleef ik in een opvangcentrum en was ik begonnen met mijn studies. Ik koos voor boekhouden, maar doordat ik geen verblijfsvergunning had, was ik verplicht om een studie te volgen die het mogelijk maakte om direct te kunnen werken. Daardoor was ik overgeschakeld naar schilder. Toen ik me inschreef bij Don Bosco, een school voor werkervaring in Anderlecht, vond ik een stageplaats bij de Federale Pensioendienst. Ik ging aan de slag als arbeider onder de technische dienst ruitenwassers/schilders in de Zuidertoren te Brussel. In deze stage werkte ik drie dagen en had ik twee dagen training. Gelukkig vond ik deze baan die me in staat stelde voor mezelf en mijn vader in Niger te zorgen. Hierdoor mocht ik in België blijven, anders moest ik het land verlaten. In mei 2011, het moment dat ik fulltime begon te werken, had ik een kleine kamer gehuurd in Anderlecht.

Desondanks alles heb ik op dit ogenblik nog steeds niet de Belgische nationaliteit, ik wacht nog altijd op mijn naturalisatie. Toch ben ik tevreden dat ik de beslissing heb genomen om naar België te verhuizen. Ik heb enorm veel geleerd hier. Mocht ik de tijd kunnen terugdraaien zou ik exact hetzelfde doen. Het gemis van mijn familie is groot, maar ik heb altijd contact gehouden met hun. Ik ga veel op bezoek en telefoneer regelmatig met mijn vader en dat geeft me kracht om te blijven, ook al mis ik hem heel erg.

© Brusselspictures.com

U bent moslim, hoe uit u uw geloof in het dagelijkse leven?

Voor mij is religie van groot belang. Ik ben blij dat ik mijn geloof niet heb verloren na al die jaren. Als ik mijn dagelijkse taken kan uitvoeren, ben ik God daar heel dankbaar voor. Ik druk mijn geloof namelijk uit door de vijf zuilen van de islam zo nauwgezet na te volgen. De eerste zuil is de “sjahada”, de geloofsbelijdenis. Hierbij spreek ik de volgende zin in het Arabisch uit:

Asjhadoe an la ilaha illa-llah; Muhammadun rasoelu-llah.

Abdoul Amadou Raouf

De tweede zuil noemt “salat”, het gebed. Ik voer mijn vijf dagelijkse gebeden uit voorafgegaan aan het “woedoe-ritueel”. Bij dit ritueel reinig ik mijn handen, mond, neusgaten, gelaat, armen, hoofd en oren grondig. Tijdens deze wassingen ben ik me bewust van al mijn zintuigen. Het gebed voer ik uit op een gebedsmatje in de richting van Mekka. Het mag individueel of in groep worden gedaan op eender welke plek. Het middaggebed op vrijdag wordt bij voorkeur wel bijgewoond in een moskee. Ik probeer deze vijf gebeden zo veel mogelijk toe te passen, maar met mijn werk is dit niet altijd even makkelijk.

“Zakat”, de aalmoezen, is de derde zuil. Dit houdt in dat ik een financiële bijdrage lever aan de armen in onze samenleving. Elk jaar schenk ik ongeveer 2,5% van mijn spaargeld in dienst van Allah aan de minder bedeelden. Dit moet niet persé geld zijn, ik ga bijvoorbeeld eten uitdelen.

Vervolgens de belangrijkste zuil, “sawm”, het vasten. Gedurende de Ramadan mag ik van zonsopgang tot zonsondergang niet eten, drinken, roken, liegen en seksueel contact hebben. Ik lees dan veel in de Koran. Het is een maand van delen en vrijgevigheid. Ik leer omgaan met geduld en dankbaar te zijn voor wat ik heb in mijn leven.

Ten laatste de “hadj”, de bedevaart. Het is mijn verplichting als moslim om één keer in mijn leven de pelgrimstocht naar Mekka te maken. Ik heb nog niet de kans gehad om deze te maken, maar ik zal deze plicht zeker en vast nog vervullen in mijn verdere leven.

U woont al een tijdje in Anderlecht, wat is uw favoriete plek?

“Les marchés d’Abbatoir” is mijn favoriete plek in Anderlecht. Ik bezoek de “Foodmet” elk weekend. Ik vind deze markt geweldig omdat je er veel interessante producten tegen goede prijzen kunt vinden. Ik koop er vooral fruit en groenten zoals avocado’s, mango’s, yam, cassave, kokosnoten, … Met de ingrediënten van deze markt maak ik thuis verscheidene traditionele gerechten uit Niger. “Fakou” is mijn lievelingsgerecht. Dit zijn molokhiabladeren bereid met vlees, Afrikaanse kruiden en gerookte vis. De saus wordt geserveerd met rijst. Een ander gerecht is “lâ foy”, dit is okra bereid met vlees, Afrikaanse kruiden en zeevruchten. De saus wordt gegeten met rijst en griesmeelpasta. Ik kook ook veel “malkou”, dit is schapenkop en -poten bereid met Afrikaanse kruiden, pindakaas, uien, paprika en chilipepers.

Op de “Brocantemet” koop ik soms schoenen en kleren speciaal voor mijn dochters. Ik heb er ook al tapijt gekocht voor mijn woonkamer, keukengerei en wat doe-het-zelf artikelen.

© Archello.com

Wat is volgens u het grootste verschil tussen het leven in Niger of België?

Ik denk dat er geen vergelijking mogelijk is tussen Niger en België. Het zijn twee verschillende landen in elk opzicht. Verschillend in cultuur, moraal, mentaliteit en levensstandaard. Wat ik wel opmerkelijk vind aan de Europese cultuur is het bestaan van racisme. Hiermee ben ik al enkele keren geconfronteerd geweest in het dagdagelijkse leven in België.

In Niger had ik totaal geen besef van het bestaan van het conflict omtrent huidskleur.

Amadou Abdoul Raouf

Voelt u uw meer Belg of Nigeriaan?

Ik voel me meer Nigeriaan dan Belg. Wat ik hiermee bedoel is gewoonweg dat ik erg gehecht ben aan mijn roots. Ik ben blij om Belg te zijn, maar ik ben trots om Nigeriaan te zijn.

Related Posts

Begin typing your search term above and press enter to search. Press ESC to cancel.

Back To Top