De fatale afloop van Picasso
Ik dipte mijn penseel in een zwarte kleur zo donker als de nacht, Louise keek me verbaasd aan, ze vroeg haar af wat ik hiermee van plan was. Ik schilderde met de zwarte kleur een huis aan de linkerkant van mijn canvas, ik wou een betekenis brengen in mijn schilderij, al was dat niet vanzelfsprekend. De timer liep af, het was tijd om weer eens te wisselen van canvas. We wasten onze met verf bekladde verfborstels uit in een klein potje water. Het was een hele uitdaging voor je creativiteit om de 5 minuten een nieuwe “swing” te geven aangezien we niet zo creatief aangelegd zijn.
We namen even pauze en aten onze in blokjes gesneden kaas en salami op, ook waren er chocoladekoekjes, marble cake en trolli snoepjes. Als drinken dronken we oasis in de smaak tropical, super verfrissend op zo een warme dag als deze. Louise lachte onze schilderijen uit en zei “gelukkig zijn we grappig, want schilderen kunnen we overduidelijk niet”. We besloten na een half uurtje lachen, gieren brullen om er terug in te vliegen en verder te schilderen. We legde een grote witte doek over als onze snacks en drankjes zodat er minder kans was dat alles zou smelten of warm zou worden.
Een poosje later kwam er een man voorbij gewandeld, hij keer heel aandachtig naar hoe onze penselen op en neer onze canvassen streelden. Hij droeg een groot zwart fototoestel rond zijn nek en had een rode pet en zwarte zonnebril op zijn hoofd. Hij vroeg ons of hij een foto mocht maken van ons. Louise en ik dachten dat hij een foto van onze schilderijen wou, dus we hielden onze schilderijen tegelijkertijd de lucht in. De man knikte direct nee en zei dat hij een spontane foto van ons in “actie” wou maken, we gingen akkoord en probeerden de man te negeren zodat de foto zo natuurlijk mogelijk zou lijken.
DE LOCATIE
We spraken af op het centraal station van Brussel en besloten te voet naar een park te gaan. We kozen voor de kruidentuin van Brussel, dit was 12 minuten stappen vanaf het centraal station. We hadden dit park gevonden via Tiktok, het zag er een zeer gezellig park uit. We begonnen met onze wandeling richting het park, onderweg kwamen we een straatmuzikant tegen die “My heart will go on” van Céline Dion aan het spelen was op zijn dwarsfluit. Louise en ik begonnen spontaan te dansen en gaven hem daarna al het kleingeld dat we in onze portemonnee hadden zitten. De man bedankte ons met de grootste glimlach op zijn gezicht. Ons hart werd verwarmd door de liefde die de man uitstraalde. Ook al was de wandeling richting het park maar 12 minuten wandelen van het centrum van Brussel, werden we geconfronteerd met het echte straatleven van de stad. In het centrum zijn ook heel veel daklozen maar hier kwamen we families tegen met kinderen die een heleboel spullen met zich meedroegen en matrassen op de grond hadden liggen. Eenmaal aangekomen bij het park kwamen we erachter dat het park op enkele meters van het Noordstation verwijderd was. Maar toch was ik blij dat we de wandeling hadden gemaakt omdat we hierdoor toch weer een “realiteitscheck” hebben doorgemaakt.
Om het park binnen te wandelen moesten we door een hoge zwarte klassieke poort wandelen, geen een van ons was al eens in het park geweest dus het was voor ons een beetje een doolhof, we liepen naar de achterkant van het park, dit was een hele beklimming aangezien het park een deel bergop lag. We vonden een graspleintje dat achter een struik lag, zo konden we genieten van het park maar hadden de toch een beetje privacy. We legde ons picknick laken open en stalde onze snacks en drankjes uit. Het was tijd om onze innerlijke Picasso naar boven te laten komen.
HET CONCEPT
Het concept was vrij simpel, we hadden beide een canvas waar we op mochten schilderen wat we zelf wouden, we mochten onze fantasie dus ten volste gebruiken. Om de 5 minuten ging een timer af die ik op mijn gsm had aangezet, dit was het moment dat we moesten wisselen van schilderij. Dit was een toffe “challenge” om je fantasiewereld tot leven te laten komen, doordat je constant naar nieuwe ideeën moest graven. Ik was de dag ervoor naar de Action geweest om alle materialen aan te schaffen. Zo kocht ik de verf, canvassen, mengpanelen en schilderskwasten. We kozen de kleuren die we wouden gebruiken uit het pakket van 100 kleuren verf, hiervan werd de hoeveelheid verf die gebruikt ging worden uit de tube geknepen op het mengpaneel. Er waren 2 verschillende kwastensets, er waren stroeve, stroachtige penselen en zachte, dunne penselen. We kozen beide voor de zachtere penselen, ik voor een dunne en Louise voor een brede.
De eerste 5 minuten moest ik er nog even in komen dus besloot ik om een simpele bloem te schilderen, Louise daar in tegen ging er hevig tegen aan. Ik zag haar kwast van links naar rechts bewegen over het hele canvas, de timer ging af. Het werd duidelijk wat Louise aan het schilderen was, een zonsondergang die een prachtige overgang had van donkere kleuren zoals paars, naar oranje en geel. De 2de ronde voegde Louise een roze vlinder toe aan mijn schilderij en ik een MISLUKTE vogel in de zonsondergang. In een van de volgende rondes tekende ik een surfplank, althans dat was de bedoeling. Louise begon weeral eens te lachen, ze zei dat het eerder op een walvis leek. Ze had gelijk, dus heb ik er maar een walvis van gemaakt. Zo gingen we enkele rondjes door, totdat we opmerkte dat we de schilderijen aan het verpesten waren.
FREAKSHAKES
We besloten om nog even van onze snacks te genieten en te praten. Na een poosje ruimde we alles op van afval en deponeerde dit in de dichtstbijzijnde afvalbak. We vouwden samen ons picknickdeken op en liepen richting de winkelstraat van Brussel(Nieuwstraat). Hier moest ik nog een pakje ophalen bij de JD Sports. De zon brandde in onze nek terwijl we slenterde door de brede winkelstraat. Eens we aankwamen bij de sportwinkel werden we begroet door de security aan de deur, hij begeleidde ons naar het afhaalpunt voor pakketten. We hebben zeker 30 minuten aan het afhaalpunt gewacht tot ik mijn pakketje overhandigd kreeg.
Louise stelde voor om een milkshake te gaan drinken om een beetje af te koelen van het warme weer. We zochten naar een plaats met net dat tikkeltje meer “spice” we kozen voor “Cereal Corner”. Hier kun je de gekste milkshakes drinken met van alle eetbare decoraties, dit soort milkshakes worden Freakshakes genoemd. Naast Freakshakes kan je hier ook binnenspringen voor een kommetje ontbijtgranen. Louise koos voor de Oreo milkshake afgewerkt met oreo ontbijtgranen en ik koos voor de coco pops milkshake. Voor dit alles tezamen betaalde we maar €10, super goedkoop dus. We hebben hier ongeveer een uur en een half gespendeerd voor we verder op pad gingen.
De avond begon stilaan te vallen, maar voor ons begon hij pas. We wandelden nog even door de stad toen we gamestate tegenkwamen, dit is een grote ruimte gevuld met allemaal arcade spelletjes. We hebben hier ruim 2 uur spelletjes gespeeld want we wilden absoluut alle spelletjes gespeeld hebben. Voor avond eten kozen we een all you can eat restaurant (ninja house), in het restaurant kun je sushi eten maar ook gefrituurde gerechten zoals ebi tempura. We kregen een hele kaart en kozen onze favorieten eruit, als dessert koos ik de Mochi en Louise het zwarte sesamijs. We hadden ons goed rond gegeten en dus ook een goede “laag” gelegd voor wat er komen zal.
DE FATALE AFLOOP
Uitgaan is niet een wekelijkse bezigheid van ons, althans leven we ons wel graag eens uit in de club om de zoveel tijd. We reisden af naar Elsene, daar vinden we “Spirito”. Dit is een club die eruitziet als een grote balzaal vanuit de films. Er hangt een enorme kroonluchter aan het plafond. We stapten de grote deur binnen waar we verwelkomd werden door de dames aan het onthaal. Louise en ik kochten onze toegangstickets bij een van hun, de deuren van de dansvloer werden opengehouden voor ons door 2 grote, gespierde security mannen. De eerste paar stappen richting de dansvloer waren oogverblindend, de kristallen van de kroonluchter schitterde in mijn ogen, terwijl ik de bas van de muziek door mijn hele lichaam voelde galmen.
Louise en ik zochten de perfecte dansplek tussen alle dansende mensen, het was warm in de zaal. Het was lang geleden dat we ons beiden zo hard hebben geamuseerd, we gingen door tot in de late uurtjes. Voor het eerst in lange tijd kon ik mezelf uitleven zonder dat ik bang was dat iemand me aanstaarde. Louise hield haar lange blonde haren omhoog met haar linkerhand, het zweet stond haar op het voorhoofd. “Laten we even een luchtje scheppen” riep ze, dus gingen we terug door de menigte naar buiten.
We dronken beide 3 wodka redbulls, een aantal mannen boden ons ook een drankje aan maar dit sloegen we uiteraard af. Rond 5 uur ‘s nachts was het stilaan tijd om naar huis te gaan. Om half 6 was onze eerste trein richting huiswaarts. Al lachend liepen we naar het trein station, eens daar aangekomen deden we een verschrikkelijke ontdekking. Al de treinen waren afgeschaft tot 10 uur ‘s morgens, wat moesten we nu doen, onze ouders lagen nog in bed. Er was geen enkele manier om thuis te geraken.
