Aan het woord zijn Nancy en Jo, zij al 35 jaar secretaresse bij de Nationale Bank, hij een adjunct-directeur bij het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Beide vijftigers die sinds twee jaar hun auto thuislaten, de trein links laten liggen en sindsdien zweren bij woon-werkverkeer met de fiets.
Nancy: “Ik heb geen fiets en mijn conditie staat onder nul!”
Hoe zijn jullie overgestapt naar het woon-werkverkeer met de fiets?
Nancy: “Het heeft Jo, mijn man, wel wat overtuigingskracht gekost maar nu wil ik niet meer terug. Wij combineerden vroeger auto en trein om naar het werk te gaan maar het drukke verkeer, vooral ’s avonds, en de onberekenbaarheid van het openbaar vervoer maakten van de terugreis een echte calvarietocht. Allebei keken we ertegenop. Jo die al een heel leven met fietsen bezig is en vroeger al een tijdje naar het werk fietste had al een paar keer een ballonnetje opgelaten terwijl we weer eens in de file stonden: Wat zou je ervan denken moesten we nu eens met de fiets naar het werk komen? “Ik heb geen fiets en mijn conditie staat onder nul, dat is niets voor mij!” . Op die manier slaagde ik er steeds weer in om er onderuit te komen”.
Jo: “Ik ben al bijna mijn hele leven met het fietsen bezig en kwam vroeger al een tijdje met de fiets naar het werk. Het veranderen van job maakte daar een einde aan en ondanks al de nieuwe uitdagingen die de nieuwe job mij bood miste ik het fietsen wel heel erg. Het was alsof ze mijn uitlaatklep, mijn rustbrenger hadden weggenomen. In het begin, toen ik terug naar Brussel kwam, was de auto voor ons allebei de ideale oplossing. Samen reden we naar de Nationale Bank, Nancy stapte uit en ik reed via de Leopold 2-tunnel verder naar Sint-Agatha-Berchem. ’s Avonds hetzelfde in de omgekeerde richting en als ik vergadering had kon Nancy de trein nemen.”
Nancy: “Dit ging een tijdje goed maar we stonden steeds vaker vast in de file en de treinen reden op sommige momenten meer niet dan wel. De terugreis die steeds leuk was geweest werd een bron van ergernis, iets waar we allebei tegenop keken. Toen Jo dan weer eens over dat fietsen begon was ik niet meer zo categoriek tegen”.
Jo: “We zijn toen overgegaan tot de aanschaf van een elektrische fiets voor Nancy. Op vakantie hadden we zowel in de Zwitserse Alpen als in het vlakke Nederland onze eerste ervaringen met dit type fiets opgedaan en dit leek ons echt het ideale vervoermiddel. Het feit dat de motor ondersteuning kon bieden op momenten dat het wat moeilijker zou gaan veegde ook meteen het argument van de conditie van de baan”.
Wat vinden jullie zo leuk aan fietsen naar het werk?
Nancy: “Vooral de ochtenden zijn
prachtig. Ondanks het feit dat we op dat
moment geen tijd te verliezen hebben genieten we telkens weer van het
Zoniënwoud en het Terkamerenbos. Het
gebeurt meer dan eens dat we verrast worden door een reetje of een verdwaalde
vos, ja zelfs bij het binnenrijden van de stad!
Schitterend gewoon. Iets na zeven
fietsen we dan door het stadscentrum. Op
dat moment is Brussel op zijn mooist, geen toeristen, geen verkeersdrukte,
enkel de stadsdiensten die al volop in de weer zijn om de stad weer te laten
schitteren”.
Jo: De terugreis is een beetje avontuur!
Jo: “’s Avonds is het dan weer leuk op een andere manier. Met de fiets ben je veel wendbaarder dan koning auto, je kunt zonder probleem vooraan raken aan de verkeerslichten en je probeert telkens net iets sneller weg te zijn dan de rest. Als alles dan muurvast staat kun je het aantal auto’s dat je voorbijrijdt, links en rechts inhaalt, niet meer tellen en op zo’n moment durf je dan ook al eens door het rode licht rijden. We wanen ons dan soms vaak een fietskoerier die een heldenrol speelt in één of andere Hollywoodfilm waarvan de titel mij nu ontsnapt, twee filmsterren!”
Nancy: “Het is dan wel jammer als je door de politie betrapt wordt. Daar gaat je fietsvergoeding van een hele periode dan naar vadertje staat. Hopelijk wordt die dan gebruikt om de verkeersinfrastructuur voor de fietsers wat te verbeteren”.
Wat vinden jullie van die fietsinfrastructuur? Is Brussel een stad waar je al dan niet veilig kunt fietsen? Er wordt soms wel eens gezegd dat fietsen in de hoofdstad pure zelfmoord is.
Jo: “Hier hebben we veel zien veranderen. Wij komen nog vanuit een tijd dat er helemaal geen voorzieningen waren. Niet “op den buiten” maar zeker niet in de stad. Alles was gericht op de auto. Maar het aantal fietsers is de laatste jaren enorm gestegen. Het is zelden dat we nog alleen aan een verkeerslicht staan. Tijdens de spits is het geen uitzondering dat we er met vijf à zes staan en dan tel ik de fietskoeriers van Ubereats nog niet bij! Er moest dus iets veranderen om het veiliger te maken. Het feit dat de groep fietsers groter wordt zorgt ervoor dat de bewindsmakers ook meer rekening gaan houden met ons. Vandaag kunnen we van bij ons op verschillende soorten fietspaden naar Brussel rijden. Het begint met een gekleurde fietspad in Sint-Genesius-Rode, vervolgens een afgescheiden fietspad doorheen het Zoniënwoud , een duidelijk afgelijnd fietspad in het Terkamerenbos, een heuse fietsstraat langs de ring op de Louisalaan en dan weer simpele fietssuggestiestroken in de eigenlijke binnenstad. Onveilig voelen we ons dus zeker niet”.
Nancy: Anticiperen en vooruitkijken is de boodschap
Nancy:” Wat het soms wel onveilig maakt is het feit dat (gefrustreerde) autobestuurders vaak geen rekening willen houden met ons. We verrassen hen vaak ook met onze snelheid. 25 km/u is dubbel zo snel dan dat ze gewoon zijn in de file. Maar zelfmoord? Neen! Anticiperen en vooruitkijken is de boodschap”.
Is jullie dagelijkse tocht ook rendabel?
Jo: “Zeker en vast. Door met de fiets op pad te gaan verdienen we langs twee kanten. Enerzijds is er onze fietsvergoeding en anderzijds besparen we ook op brandstof voor de auto. Nu de diesel bijna even duur is als benzine loopt dat al snel op”.
Jo: We verdienen er twee keer aan
Nancy: “Als financieel directeur in het gezin heb ik het al een paar keer berekend en het gebeurt regelmatig dat we per maand meer dan 300 euro verdienen door te fietsen. Als je dat telkens opzij legt dan kun je op het einde van het jaar een mooi reisje maken”.
Jo: “Je uitrusting kost ook wel wat geld: fiets,
helm, aangepaste kledij,. Een wereldreis wordt het dus nog niet onmiddellijk”.
O.a. de Fietsersbond en Bike for Brussels voeren soms acties in Brussel. Wat vinden jullie daarvan?
Nancy: “Het feit dat het allemaal leuke positieve acties zijn maakt dat je daar als fietser maar ook als niet-fietser niets kunt tegen inbrengen. Wie vindt het niet leuk om bij het binnen rijden van de stad op een koffiekoek en koffie getrakteerd te worden?”
Jo: “Of in de zomer op een ijsje in het Terkamerenbos”?
Nancy: “Of het krijgen van lichtjes en ander fluomateriaal om de zichtbaarheid te vergroten”.
Jo: “Dat veiligheid en af en toe milieu en klimaat centraal staan is toch in het belang van iedereen? Door de acties zorgen ze er ook voor dat de niet-fietsers zin krijgen om de fiets te nemen. Hoe meer mensen zin krijgen om te fietsen in de stad hoe leuker het wordt voor elke fietser apart. Meer fietsers en minder auto’s betekent meer veiligheid, minder files en meer ruimte. Iedereen wint”!
Wat zijn je leukste ervaringen op de fiets in de stad?
Nancy en Jo : “De Tour de France dit jaar”!
Hoezo?
Jo: “Het was schitterend weer; de stad was zo goed als verkeersvrij, een heel gezellige drukte en wij geraakten overal heel snel en kortbij. We fietsten langs het Kanaal samen met vele anderen naar Anderlecht, vandaar naar het centrum langs de Ninoofsesteenweg. Deze laatste normaal super drukke straat hadden we voor ons alleen. Zalig. Van het centrum naar het Atomium, langs de crypte van Laken, het kasteel van Laken, en dan ’s avonds rustig naar huis via Itterbeek en de rand van het Pajottenland. Een ongelooflijke ervaring”!
Nancy en Jo: De Tour de France!
Wat is jullie favoriete plek om te fietsen in Brussel?
Nancy: “Het Zoniënwoud. We rijden daar afgescheiden van het verkeer door het bos en worden er verrast door de natuur. Elk seizoen heeft zijn kleur en geur, het licht is er altijd anders en de mogelijkheden zijn er onbeperkt. Als we ’s avonds naar huis rijden we daar vaak een toertje om”.
Zouden jullie ooit nog teruggrijpen naar de auto?
Nancy en Jo: ‘Neen! Nooit! Zolang we kunnen fietsen, zullen dat doen”!
Hoe zit het nu trouwens met je conditie?
Nancy (breed lachend): “Beter dan ooit! Ik heb elke dag mijn workout”
