In a dream
Op een vliegtuig onderweg naar huis vanuit het zonnige en flamboyante Spanje nestelen de zoete herinnering van cocktails op warme zomeravonden zich in mijn geheugen. Al dromend van met schuimkop bedekte, perfect surfbare golven staar ik uit het raampje. Ik hoor een verschrikkelijke bonk. “We zijn geland”, net als het vliegtuig de grond raakt, word ik overspoeld met een enorm gevoel van angst.
Ik besef dat dit het was, het jaar van m’n leven is voorbij. Een jaar vol reizen, vol vrijheid en vriendschappen voor het leven. Terwijl ik de paspoortcontrole doorga op weg naar mijn bagage komt alles me te binnen, volgende week start school. Plots is het enige wat ik nog voel een overvloed aan stress: “Wat nu? Hoe is mijn kot? Ga ik het leuk vinden? Ga ik wel vrienden maken?”. Duizenden vragen gaan door m’n hoofd, met bibberende handen neem ik mijn muntgroene, veel te zwaar geladen koffer van de bagageband. Op weg naar de trein proberen mijn vriendinnen me te herinneren aan alle leuke momenten, aan de taxichauffeur die hopeloos verliefd op me was, aan de charmante jongens uit het mondaine Brasschaat. Ze praten over de cultuurrijke Hollander die vrijgevig genoeg was om ons koud geserveerde, met verse munt geïnfuseerde mojito’s aan te bieden.
Maar tevergeefs, mijn gedachten zitten ergens anders, het enige waaraan ik kan denken is hoe dit allemaal voorbij kan zijn. Ik neem afscheid van mijn vriendinnen en stap op de trein naar huis. Net zoals in een dramatische filmscene zit ik in m’n eentje door het raam te staren, we rijden het station uit, huizen passeren, bomen passeren, weides passeren…. Met dramatische muziek veel te luid in mijn oren zie ik alles voorbijglijden, ik denk aan hoe ik dit ga doen, hoe ga ik dit nieuwe jaar aanpakken.
Eens thuis aangekomen is mijn stemming wat veranderd, ondertussen ben ik echt wel zeker dat dit de richting is die ik wil doen. Er komt spontaan een lach op mijn gezicht. Ik ben vastberaden om in Brussel nieuwe mensen leren te kennen, vriendschappen te maken voor het leven maar, het allerbelangrijkste, om vrienden te maken die mijn passie voor reizen delen.
Ik zie Brussel als een stad van mogelijkheden, vrijheid en nieuwigheid. Een stad waarin ik nog meer zou kunnen groeien als persoon, een stad waarin ik mezelf kan zijn, een stad waarin ik niet beoordeeld zal worden om anders te zijn.
Eens thuis aangekomen is mijn stemming wat veranderd, ondertussen ben ik echt wel zeker dat dit de richting is die ik wil doen. Er komt spontaan een lach op mijn gezicht. Ik ben vastberaden om in Brussel nieuwe mensen leren te kennen, vriendschappen te maken voor het leven maar, het allerbelangrijkste, om vrienden te maken die mijn passie voor reizen delen.
Reality
Maar niets is minder waar, al moet ik zeggen dat het de eerste paar weken de goede kant op gaat. Ik ga vol motivatie naar de les, maak nieuwe vrienden, leer veel bij. Ik geloof dat ik de droomrichting gevonden had. De slogan “Van vakantieganger tot professioneel vakantiemaker” klinkt als muziek in mijn oren. Twee maanden ver, ik begin het wat moeilijk te krijgen, de zorgeloze zomeravonden spelen zich af in mijn herinneringen, de eindeloze bierpong toernooien op het strand vangen mijn gedachten. De uitgelaten, enthousiaste kinderen die elke dag naar mijn skiles komen lijken er zo aan te komen. Ik begin heimwee te krijgen, niet naar huis maar naar een gevoel, een gevoel van vrijheid, zorgeloosheid en het gevoel dat niks nog stuk kan.
Feestend kom ik de dagen door, zonder al te veel aan deze herinneringen te denken, aan dit gevoel dat ik zo hard miste. Dit gaat ten koste van mijn motivatie, dag na dag wordt mijn motivatie minder en minder. Met de examens in het vooruitzicht besluit ik om er toch het beste van te maken, vol goede moed begin ik er weer aan. De blok kom ik door zonder al te veel stress, denkende dat het wel in orde komt. 4 weken zwoegen, zweten, ongezond eten en weinig slaap later is het gedaan, met een goed gevoel
vertrek ik op vakantie. 3 dagen Londen, 4 dagen Ierland en achteraf nog een week skiën. Daarna is het weer zo ver, het nieuwe semester gaat van start…
Rewind
Uitzicht, cultuur en vrijheid, drie dingen die voor mij heel nauw samenhangen met reizen. Vertoevend op de trappen van de Kunstberg, met uitzicht over heel Brussel en genietend van een cultuurrijk en goed boek vol levenslessen over het volgen van je dromen, vergeet ik even alles. Hipsters op longboards cruisen voorbij, kunstenaars maken hun mooiste werken, baserend op dit mooie uitzicht, muzikanten schrijven de meest sonore teksten. Al bij al is dit een plek waar ik tot rust kan komen, een plek om nieuwe mensen te ontmoeten, een plek die je even alles doet vergeten, een plek die me even terughaalt naar al mijn mooie reizen.
Strangers
Later die dag, ik ben in een Brussels café. ¨Last Christmas, I gave you my heart, but the very next day you gave it away¨, het liedje is gedaan. Met mijn gedachten in de wolken stap ik het podium af. Verbijsterd loop ik naar de bar om nog een drankje te bestellen wanneer twee meisjes me aanspreken. Ik begin met hun te praten en leer hun twee vrienden kennen. De meisjes komen uit Frankfurt en de twee jongens uit New York. Verward vraag ik wat ze hier in Brussel doen? Ze leggen uit dat ze op vakantie zijn met z’n viertjes. Onbevattelijk van hoe zij elkaar kennen praat ik verder, in mijn hoofd vraag ik me echt af hoe twee meisje uit Frankfurt en twee jongens uit New York elkaar kunnen kennen. Twijfelend of dit geen te persoonlijke vraag is, stel ik ze toch en kom ik er meer over te weten: “We met on summer camp 6 years ago and we are still friends. We wanted to reconnect on this holiday in Brussels.” Het verhaal gaat verder. Belangstellend luister ik naar hun verhalen.
Dit is waarom ik m’n hart verloren ben aan Brussel, dingen zoals dit kom je niet tegen in een studentenstad als Leuven.
De verscheidenheid aan culturen en achtergronden intrigeert me op een manier die niet te beschrijven valt.
My love
Brussel zal altijd een stad blijven waarin ik me thuis voel. Het is een stad waar ik veel vrienden maakte, waar culturen samenkomen en waar het leven soms net wat makkelijker lijkt dan het eigenlijk is. Door dit alles zal Brussel me altijd een beetje het gevoel van reizen geven. Dit zorgt ervoor dat ik steeds met een goed gevoel in Brussel ben. Het is een stad die altijd mijn hart zal hebben, het is een stad waarvan ik vroeger negatieve ideeën had maar nu alleen nog maar positief over kan zijn. De verscheidenheid aan culturen en achtergronden intrigeert me op een manier dat niet te beschrijven valt. Dit is ook wat ik zo leuk vind aan reizen. Daarom zal Brussel altijd een plaats hebben in m’n hart. Ik zie mezelf dan ook een toekomst opbouwen in Brussel. Het is wel degelijk een stad van vele mogelijkheden. Het is ook niet idealistisch zoals het ook wel eens wordt voorgesteld. Ook aan Brussel, net zoals aan elke andere stad zit een mindere kant. Al is dit niet te vergelijken met al het goede en begeerlijke dat Brussel te bieden heeft.
Terwijl ik over het Beursplein loop, met op de achtergrond de muziek van een groep vrienden die aan het genieten zijn van het goede weer en het geluid van spelende kinderen, vraag ik me af wat Brussel mij nog meer te bieden heeft en wat ik hier nog zal meemaken.
