Brussel… rond 20 uur ‘s avonds. Voor mij persoonlijk het hoogtepunt van het event. Met mijn mond open van verbazing stond ik te kijken naar de impressionante special effects die werden uitgevoerd op de grote pittoreske kerk van het Begijnhof. Ik geloofde niet wat ik zag. Hoe doe je zoiets? Hoe maak je zoiets? Hoeveel tijd kruipt hier wel niet in? Wat een oog voor detail. Het zijn enkele gedachten die door mijn hoofd spookten terwijl ik met volle teugen genoot van het indrukwekkende spektakel. Voor mij was dit het hoogtepunt van het Brussel Bright Festival.
Van 14 tot en met 17 februari vond in Brussel de derde editie van het Brussels lichtfestival plaats. Een parcours door het centrum van Brussel met als thema de zogenaamde lichtkunst. Over het parcours staan verschillende lichtinstallaties opgesteld die allen voor een enorm unieke beleving zorgen. De lichtinstallaties werden gemaakt/ontworpen door verschillende Brusselse kunstenaars. Ook enkele internationale kunstenaars hebben meegewerkt aan het unieke project. De meest gekende plekjes en gebieden van Brussel (Dansaertwijk, Sint-Goriks, Sint-Katelijneplein enz.) zijn opgenomen in het parcours.
Het was de eerste keer da ik er naartoe ging. Toen mijn ouders me vroegen of ik mee wou gaan zei ik eigenlijk vrijwel meteen ‘ja’. Ik was heel nieuwsgierig en wist eigenlijk niet echt aan wat ik me moest verwachten.
En zo trokken we zaterdag omstreeks vijf uur ‘s avonds richting Brussel: ik, mijn beste vriend en mijn ouders, klaar voor een mooie avond. Deze mooie avond begon echter met een valse noot. We kennen het allemaal wel: het dramatische wegennet van België. Wat oorspronkelijk een rit van een kleine 15 minuten was, werd er algauw eentje van 60. Toen we na 35 helse minuten Brussel bereikte, en dachten dat het moeilijkste achter de rug was, stond ons nog een zwaardere opdracht te wachten: parkeerplaats zoeken. Ik had er geen idee van dat het lichtfestival zo een enorm evenement was. Ik wist niet wat ik zag, wat een enorme opkomst. Brussel werd volledig overspoeld! Na een helse zoektocht naar die ene vrije parkeerplaats kon onze avond eindelijk beginnen.
Beginnen deden we aan alom bekende Sint-Katelijneplein. Ik had altijd al een zwak voor dit plein. Ik kan moeilijk verklaren waarom maar het is nog steeds één van mijn favoriete plekjes in heel Brussel. Ik hou gewoon van de sfeer die er heerst. Ook op het lichtfestival was het plein weer omgetoverd tot een waar spektakelstuk. De kerk werd gedurende de hele avond verlicht en veranderde om de zoveel seconden van kleur. Klinkt niet echt indrukwekkend (was het ook niet) maar het zorgde toch wel voor een zekere sfeer op het plein. Ook de befaamde Vismet was goed vertegenwoordigd. Hier kon u de lichtinstallatie ‘ABSTRACT’ bezoeken van de kunstenaar Maxime Houot, lid van een soort kunstorganisatie genaamd ‘Collectif Coin’. Het werk is, zoals de naam al doet vermoeden, abstract. Het is gebaseerd op de stelling van Albert Einstein dat tijd slechts een illusie is. Het bestaat uit verschillende verticale pilaren met een boemerang-vormig voorwerp aan bevestigd die zich langs de pilaren voortbewegen allen licht geven. De constante combinatie en afwisseling van licht, beweging, snelheid en muziek zorgen voor een uitzonderlijk effect en een uitzonderlijk mooi beeld. De Vismet werd tevens ook vertegenwoordigd door nog een ander lichtfenomeen: NJÖRD. Het omvatte verschillende glazen bokalen gevuld met veren. Vanaf het moment dat de installatie op zou springen, zouden de veren verlicht worden en rond beginnen zweven. Het zou een betoverend beeld zorgen. De installatie stond jammer genoeg nog niet aan toen wij er passeerde. Net op het moment dat we op het punt stonden om verder te gaan en ‘het betoverend beeld’ aan ons voorbij te laten gaan, werden we onverwacht getuigen van een unieke gebeurtenis. Niet alleen het licht zorgde voor speciale taferelen op het plein. Wandelend over het plein, genietend van het uitzicht, zag ik in mijn rechterooghoek een nogal “apart” individu naderen. Ik denk dat ik nog nooit iemand gezien had die zo dronken was als deze man. Zingend en lachend wandelde hij over het plein. Hij zag er nochtans piekfijn uit. Een klassiek wit hemd, een mooie kostuumvest erbovenop en een hippe zwarte hoed op zijn hoofd geposteerd. Je zou het deze man dus niet aangeven dat hij op een zaterdagavond met een stuk in zijn kraag over de Vismet slentert. Plots valt de arme man pardoes op de grond, meteen snellen er talloze mensen richting de man. Sommigen om te helpen, sommigen om de rol als ramptoerist met verve in te vullen. Net op het moment dat de man weer bij zinnen begint te komen springen de verschillende glasbokalen van de NJÖRD-installatie op. Het moet een vreemd effect gehad hebben op de man die half-groggy op de grond lag maar het werk voldeed zeker aan de beschrijving in het boekje: een betoverend beeld.
Na deze leuke en ook verassende start van de avond leek het ons tijd om even bij te tanken. Dit deden we in de ViaVia. Een plek die ik in mijn 4 voorgaande maanden als student nog niet had ontdekt. Wel, het bleek een ware goudmijn te zijn. Een gigantisch café, grotendeels uit materiaal van hout en beton. Het café is verdeeld in enerzijds een gigantische bar in “Brusselse stijl”. Heel veel gebruik van hout, het interieur is rommelig, de tafels staat nogal chaotisch door elkaar. Voor de rust moet je er niet zijn maar er heerst wel een heel charmante sfeer. Het aanbod is evenzeer heel ruim. Koffie, bier, wijn, cocktails, sterke dranken… Voor ieder wat wils dus. De ViaVia is een plaats waar je eigenlijk een hele dag zou kunnen blijven zitten. Ze hebben zelfs een ruim assortiment aan gezelschapsspelen. Het is ook toegelaten om zelf een gezelschapsspel mee te nemen. De ViaVia is kortom een ideale locatie voor gezellige pokeravond met vrienden en/of familie. De ViaVia heeft ook een gigantische binnenkoer met enerzijds een terras aan de linkerkant en anderzijds een terras aan de rechterkant. Waar de bar vooral bestaat uit hout is er bij het terras en de binnenkoer vooral gebruik gemaakt van beton.
Hoeveel tijd kruipt hier wel niet in? Wat een oog voor detail. Het zijn enkele gedachten die door mijn hoofd spookten terwijl ik met volle teugen genoot van het indrukwekkende spektakel.
Na ons bezoek aan deze goudmijn zetten we onze tocht verder. We verlaten de Vismet, u was fantastisch, en trekken naar de Rue du Marché. Hier staat ‘Voxel’, kunstwerk van Belgisch kunstenaar Gilles Leempoels, op ons te wachten. Eén van de “simpelere” kunstwerken op het festival, in die zin dat er geen filosofische of maatschappelijke thema aan verbonden is. Het bestaan uit verschillende flikkerende kubussen. De kubussen zijn zodanig geposteerd dat het de vorm heeft aangenomen van 2 kleine vissen die achtervolgd worden door een bloeddorstige haai. Niet het meest spectaculaire werk maar zeker wel een leuk extraatje.
Het populairste en gekendste werk van het lichtfestival was ongetwijfeld de Cathedral of Light. Ik kan perfect begrijpen waarom. De Cathedral of Light is inderdaad een indrukwekkende verschijning. Een meterslange tunnel gevorm door talloze led-lichtjes. Je krijgt bij het wandelen door de tunnel een waar kerstgevoel. Door het vele volk dat aanwezig was werd dit gevoel wel licht verstoord maar het was natuurlijk nog steeds een leuke ervaring en een “must-see” wanneer je het lichtfestival bezoekt.
Wanneer we uit de tunnel kwamen begon de honger stilaan op te komen. We bevonden zich op dat moment aan in de Kaaienwijk: aan keuze geen gebrek. We werden werkelijk overspoeld door talloze eetkraampjes en foodtrucks met specialiteiten van zowel hier als uit het buitenland. Friet, hamburger, pasta, durum… Keuze in overvloed. Ook qua drank was het assortiment ruimschoots voldoende. Bier, wijn, sterke drank enzovoort. Het klinkt allemaal heel verleidelijk maar er was toch één belangrijke factor die ons tegenhield: de prijs. Ja, dat was toch net iets teveel in verhouding met wat het was.
Het eten werd dus even uitgesteld en we zette koers richting de Grootgodshuisstraat. Eén van de mooiste dingen die ik deze avond heb mogen aanschouwen. Het leek wel een outdoor discotheek. Heel de straat was omgetoverd tot een waar lichtparadijs. Wat een geweldige sfeer was er ook aanwezig. Alsof we even in een totaal andere wereld leefden waar al onze zorgen voor even verdwenen.
We zijn aangekomen aan het moment waarmee ik deze tekst aanvatte. Het moment dat me inspireerde om deze tekst te schrijven. Het moment dat, ondanks de prachtige zaken die ik in deze magische avond gezien had, toch het meest zal bijblijven van allemaal: Enluminures Celestes. Een mysterieuze naam voor een impressionante vertoning. De Begijnhofkerk werd helemaal omgetoverd tot een sprookjeskasteel. De kerk veranderde van kleur, brokkelde af, werd heropgebouwd, in een tornado gezogen enzovoort, enzovoort. Het zag er allemaal zo echt uit. Ik was sprakeloos, helemaal van m’n melk. Het was meteen ook het einde van ons bezoek. Nadat we besefte dat we, voor in een rustig gezellig restaurantje iets te eten die avond niet in Brussel moesten zijn, besloten we huiswaarts te keren. Frieten van de frituur in Teralfene zijn ook niet slecht.
Het Brussel Bright Festival is een magisch gebeuren. Het alombekende Brussel wordt tijdens dit 4-daags evenement omgetoverd tot een waar lichtparadijs, de hemel op aarde. Wat begint met een ietwat valse noot werd uiteindelijk een geweldige avond. Het was de eerste keer dat ik het event bijwoonde maar het zal zeker niet bij deze ene keer blijven. Tot volgend jaar!
