Hier sta ik dan. Regendruppels vallen met bakken uit de lucht, een massa mensen vluchten voor de regen met paraplu’s. Mijn focus lag enkel op hem met op de achtergrond een straatmuzikant die speelde op zijn bruine gitaar. Hij pakte mijn hand en vervolgens plaatste hij zijn hand op de achterkant van mijn rug. We dansten in de regen alsof we de enige waren in de hele wereld, mensen stopten en namen een moment om naar ons te kijken. Regen moet niet altijd iets vies of slecht zijn, door dit uniek moment ontstond er een herinnering die ik nooit vergeten zal.
Het was tijd om even op te warmen, we stapten met onze kletsnatte kleding het eerste beste koffiehuisje binnen. Ik bestelde een cappuccino en mijn vriend een warme chocomelk met slagroom. Een uur van gezellig babbelen en lachen vloog voorbij, het was tijd om Brussel beter te verkennen. We trokken onze jassen die lagen te drogen op de verwarming terug aan en liepen de stad terug in. Het regenen was gestopt, de zon scheen in mijn gezicht dus ik sloot mijn ogen voor een paar seconden. Ik realiseerde me dat je van de kleine dingen in het leven moet genieten, niet alles wat je nodig hebt kost geld, een simpele zonnestraal kan je dag al veel beter maken.
Omdat het de periode rond nieuwjaar was, stond de schaatsbaan op ‘Place de Brouckère’. We stonden 30 minuten aan te schuiven omdat er anders teveel mensen tegelijkertijd op de schaatsbaan stonden. We trokken onze blauw met rode schaatsen aan en gingen er helemaal voor. Ik ben zeker 5 keer bijna gevallen, maar Marco kon me telkens juist op tijd vangen.
Nieuwstraat
Ik ben een shopverslaafde, dat geef ik eerlijk toe… Er kan dus geen Citytrip voorbij gaan zonder dat ik de winkelstraat passeer. De Nieuwstraat is een nieuwe wereld die voor mij open gaat, ik hou van sneakers en Marco is een fanaat voor trainingspakken. In de winkelstraat vinden we maar liefst 4 sportwinkels die ook nog eens groot zijn! We keken onze ogen uit, want elke winkel had minimum 2 verdiepingen. In de “JD Sports” kocht ik nieuwe witte air force ones van Nike. Dit zijn simpele Basics maar ooh zo belangrijk in mijn schoenkast. Naast schoenen heb ik ook make-up en kledij gekocht in de talloze winkels.
Kabuki
Na 2u hadden we het winkelen wel gezien, ik kocht een iced latte caramel in de Starbucks en we zochten naar een plekje om te lunchen. Marco en ik kozen voor een sushi restaurant genaamd “Kabuki”, het is een all you can eat restaurant, perfect voor mijn vriend want hij heeft altijd heel erg veel honger. Het pand was heel erg “Japans” ingericht; houten palen, stoelen en tafels. Het waren meestal grote tafels, omdat Japanners er van houden om met heel hun familie op restaurant te gaan. In de bediening van het restaurant stonden dan ook enkel Japanners. Het was een familiebedrijf, we hebben hier onze buikjes goed rond gegeten en komen hier zeker nog eens terug!
We liepen uit het restaurant en plots zagen we een man die helemaal in het zwart gekleed was met zijn kap op zijn hoofd uit het casino voor ons lopen, we schrokken ervan. Nog geen seconde later liep één van de securities uit het casino achter de man aan. De security was veel sneller dan de zwart geklede man en besprong hem vanop een kleine afstand. Beide mannen lagen op de grond, het leek wel alsof ik midden in een film zat. Blijkbaar had de vluchtende man geld gestolen uit het casino, en dat op klaarlichte dag. Je moet de moed maar eens hebben!
Insta proof
The Smile Safari is echt één van de leukste museums die ik al heb bezocht. Je komt binnen en wordt verwelkomd door een bom van kleur, de medewerkers dragen allemaal een lichtroze salopet. Bij het binnen en buiten gaan kan je een grote fluffy huisgemaakte cinnamon roll kopen met een verfrissend drankje. Mijn vriend en ik waren overdonderd door de vele ruimtes met ieder zijn eigen “Instagram waardige” inrichting. Er was een ruimte die gevuld was met geel omkaderde spiegels, in deze spiegels zag je er groot, dik, klein,.. uit. Ik heb me hier letterlijk in een deuk gelachen, ik was zelfs zo hard aan het lachen dat ik over een opstapje viel en zo vol op mijn poep viel.
Amadeo
Aangezien mijn vriend DE grootste fan van ribbetjes is, besloten we om in de Amadeus te gaan eten. Amadeus wordt in Brussel Amadeo genoemd maar het blijft hetzelfde concept. We stapten binnen door de grote glazen deur met gouden klink. Het interieur van de Amadeo is warm en knus ingericht met grote hoge boekenplanken en schilderijen. De menukaart is uitgebreid maar Marco en ik kozen voor de “ribbekes a volonté”, dit wil zeggen dat je zoveel ribbetjes kan eten als je wilt zonder extra te hoeven bijbetalen. Onze ober van de avond was de meest vriendelijke man ooit, omdat het Marco zijn verjaardag was kregen we een gratis glas witte wijn en daar bovenop nog een Dame Blanche! Eens we hadden betaald en klaar waren om terug naar ons hotel te gaan zei de man; “I hope this was one of your best birthdays ever”. Dat had mijn hart echt verwarmd, mij zien ze hier zeker terug.
Dag 2
We ontwaakten in ons Kingsize bed met zicht op de grasmarkt, Marco liet de douche al lopen zodat ik vanuit het warme bed in een warme douche kon stappen. We maakten ons op ons gemak klaar om vervolgens de lift naar beneden te nemen en te ontbijten. Ik nam een roerei met spek en een witte met sesamzaadjes bedekte pistolet, mijn vriend nam hetzelfde maar dan met extra boterkoeken. Novotel is in vrijwel elke grote stad te vinden en ik persoonlijk vind dit altijd zeer verzorgde en gezellige hotels. Nadat we onze koffers terug hadden ingepakt en in het bagagedepot hadden achtergelaten was het tijd voor een nieuwe dag in Brussel te beleven.
Toerist in eigen land
Vandaag gingen we eens een echte toerist in eigen land spelen, we hadden ‘manneken pis’ nog nooit in het echt gezien, dus trokken we erop uit. Eerlijk gezegd vind ik dat het standbeeld niet veel voorsteld, we besloten om naast manneken pis een warme luikse wafel te eten. 10 minuten later namen we de metro naar het atomium. We kochten toegangskaarten en namen de lift naar boven, het was een indrukwekkend uitzicht maar ook best wel eng. We dronken een cola zero en een fanta met ijs in het cafe en daalden dan bol per bol weer naar beneden. We namen de metro terug naar het centrum en besloten daar dan te gaan lunchen.
Bavet
We aten ‘s middags in Bavet, dit is een restaurant waar je enkel pasta kan eten. Ik ben de grootste pasta liefhebber en zou het elke dag kunnen eten. Op de menukaart staan er al verschillende samengestelde pasta’s maar je kan ook je eigen pasta creëren. Marco koos voor de normale bolognaise, ze noemen het zelfs de beste na die van je oma en ik koos voor “the holy mary”. We aten ons buikje vol en deelden dan nog een warme brownie. Het leuke aan dit restaurant is dat al het personeel Engels spreekt, het zijn bijvoorbeeld exchange students of mensen die een nieuwe uitdaging wouden in het buitenland.
The second best in the world after your grandmothers
Bavet
Witte roos
Voor we de trein naar huis namen gingen we de lichtshow op de grote markt van Brussel gaan bekijken. Tijdens de eindejaarsperiode wordt er een lichtshow geprojecteerd op het stadhuis van Brussel. Er wordt ook muziek afgespeeld en een verhaal verteld. Lasers en fel gekleurde lichten bewegen in sierlijke bewegingen over het gebouw, er worden ook figuren zoals hartjes geprojecteerd. Ik was hier erg van onder de indruk, ik vind lichtshows echt prachtig om naar te kijken dus was ik er dan ook heel aandachtig naar aan het kijken. Ik had zelfs niet door dat mijn vriend even verdween en ik helemaal alleen naar de show aan het kijken was. Na een paar minuten had ik door dat hij niet naast mij stond, dus besloot ik hem meteen te zoeken. Daar was hij weer met zijn ene hand achter zijn rug. Hij toverde een witte roos tevoorschijn, hij zag een man lopen met bloemen en was er snel één gaan kopen voor mij. Hij betekent alles voor mij!
Een verrassing
Onze citytrip kwam tot zijn einde, we besloten de trein naar huis te nemen om 20u30. We zitten een uur op de trein naar Lokeren dus we zouden om 21u30 aankomen. De trein reed het centrum van Brussel uit, we verlieten de fel verlichte hoofdstad voor onze eigen knusse stad. Marco en ik waren beide uitgeteld, bovendien was ik zelfs zo moe dat ik in slaap viel. Na 3 kwartier maakte Marco mij wakker om te vertellen dat hij nog een verrassing had gepland voor we naar huis gingen. Door dit leuke nieuws was ik terug helemaal wakker en was ik super benieuwd.
We stapten uit de trein en Marco pakte mijn hand, “vertrouw je mij?” vroeg hij op een lieve toon. Hij pakte mijn sjaal van rond mijn nek en blinddoekte mij voorzichtig. Hij begeleidde mij vanuit het station tot we voor zijn auto stonden, ik stapte vol nieuwsgierigheid eerst met mijn linker- en dan mijn rechtervoet in de auto. Na een dik kwartier rijden parkeerde Marco zich en hielp met uit de auto stappen. We wandelden even tot hij zei; “we zijn er, ben je er klaar voor? 1,2,3…”. Hij haalde de blinddoek van mijn hoofd.
