Vacation is over
Met een warme bries in mijn gezicht sta ik op het balkon van de Apple Store al leunend tegen een aangename, verfrissende leuning. Ik heb zicht op ‘s werelds hoogste toren en sta te wachten op het spectaculaire water-kunstwerk, mijn jarenlange droom die nu in vervulling kan gaan.
Onder mij zie ik tussen de samengeperste toeristen, een kleine Aziatische vrouw met een felrood shirtje aan. Met een grote camera zoekt de Aziatische vrouw naar een goede plaats om alles mooi op beeld te krijgen. Mijn aandacht gaat al snel naar mijn vertrouwde moedertaal die ik plots achter mij hoor. Aan het felle West-Vlaamse accent kan ik afleiden dat het Belgen zijn. Ik kijk snel over mijn schouder om beeld te krijgen bij de klank. Een gespierde man met zijn slanke vriendin, beide rond de 20 jaar, springen me in het oog. Beiden hebben ze bruin haar, een getinte huidskleur en aan de luxueuze shoppingtasjes te zien, zijn het welgestelde mensen.
Ik draai mijn hoofd terug naar de fonteinen die ieder moment kunnen beginnen en hoor ze zeggen: “Fijn dat we zo onze voorlaatste vakantieweek kunnen afsluiten.”
Vol verbazing realiseer ik mij dat dit mijn laatste avond hier in Dubai is en dat ik over een paar uur intake-testen moet gaan maken op de Erasmushogeschool in Brussel. Plots, wanneer deze gedachten in mijn hoofd schieten, begint er luide muziek te spelen en zie ik de eerste waterstralen van de gigantische fontein de lucht in schieten.
Het helderblauwe water vliegt tientallen meters hoog de warme lucht in op het ritme van de Arabische muziek. Samen met de 828 meter hoge Burj Khalifa en warme zonnestralen die de huid van mijn gezicht nog één laatste keer raken tijdens de zonsondergang, is dit één van de mooiste dingen die ik in mijn leven heb gezien.
Na de spectaculaire show besluit ik om nog een laatste keer te genieten van het lekkere eten in deze excentrieke stad. Ik pak mijn spullen bij elkaar en op weg naar de luchthaven kan ik nog steeds niet geloven dat een grote droom werkelijkheid is geworden.
©Yarne Claus
Heel nieuwsgierig en vrolijk kan ik niet wachten tot dit nieuwe avontuur van start gaat.
Start of a new adventure
Het is pas op de luchthaven, op het moment dat ik samen met mijn gezin foto’s bovenhaal, dat ik besef wat me de afgelopen week is overkomen. Prachtige herinneringen en tal van foto’s die ik de rest van mijn leven kan meedragen.
Tijdens het bovenhalen van alle zoete herinneringen van deze reis, krijg ik het plots heel benauwd wanneer ik de video’s van de fonteinen terugzie. Het schiet me al snel terug binnen dat ik binnen een aantal uren mijn intake-testen moet maken, waar ik totaal niet op voorbereid ben. Ik krijg klamme handen en het enige wat ik nog voel is een overvloed aan stress.
Heel de nachtvlucht probeer ik met mijn oogdoekje dat ik van Emirates heb gekregen een paar uur te slapen, maar tevergeefs zitten mijn gedachten ergens anders. Het enige wat er in mijn hoofd afspeelt, is hoe ik dit ga aanpakken en ik begin aan alles te twijfelen. Deze twijfels roepen zoveel vragen op, want: heb ik wel de juiste beslissing genomen door op kot te gaan en mijn vertrouwde omgeving te verlaten, ga ik de richting wel leuk vinden en ga ik wel nieuwe vrienden maken?
Ik begin het weer wat benauwd te krijgen dus ik neem eventjes mijn zwarte oogdoekje af. Ik besluit om naar de grote wc, met bruingoude gedecoreerde accenten, te gaan en mijn gezicht te spoelen met het ijskoude water. Voor mijn vertrek kijk ik nog eventjes in de felverlichte spiegel en probeer mezelf wat moed in te spreken.
Wanneer ik thuis aankom ben ik doodmoe en kan ik niet wachten om mijn bed in te kruipen. Althans voor maar drie uurtjes, aangezien ik de ochtend erna vroeg op moet om de trein te nemen richting Brussel.
Wanneer mijn luide wekker een paar uur later afgaat en ik de grijsrode NMBS trein richting Brussel neem, is mijn stemming veranderd. Ik krijg spontaan een lach op mijn gezicht van gezonde spanning. Heel nieuwsgierig en vrolijk kan ik niet wachten tot dit nieuwe avontuur van start gaat.
Eens in Brussel aangekomen leer ik al snel dat je op een tocht naar het Bloemenhof hoogstwaarschijnlijk iets of iemand bizar tegenkomt. Of het nu gaat om iemand dronken die tegen de meest belachelijke dingen staat te schreeuwen, daklozen die je expres hun geld laten omlopen met hun doorzichtige bekertjes of werkmannen die heel hun shift bier drinken. Het is altijd een verrassing waar je op zal stuiten.
Terwijl ik voorbij de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen wandel, vult een geweldig geluid mijn oren. Het prachtige geluid komt uit een goudkleurige saxofoon die bespeeld wordt door een oudere, groovy man. De muziek weergalmt door de straten en geeft me het gevoel alsof ik door de romantische straten van het charmante Parijs dwaal.
Eens ik voor het somber grijze gebouw sta, wandel ik al neuriënd de school binnen. Mijn stemming verandert echter heel snel als ik de eerste docent in de wandelgangen tegenkom. Met een klein hartje en kleine oogjes volg ik de papieren om te weten waar ik moet zijn.
Na mijn voorbereiding voor de testen, moet ik beginnen met mijn mondelige test Engels. Een jonge blonde vrouw, genaamd mevrouw Uytterhaegen, roept me binnen en we beginnen met de mondelinge test. Na een moeilijke start, wat niet onopgemerkt blijft, besluit mevrouw Uytterhaegen om me te helpen. De lector helpt me in het Nederlands, waardoor mijn stress verdwijnt en de testen vlot verlopen. Door de hulp van mijn nieuwe lector, heb ik een goed gevoel bij de testen en kan ik met een gerust hart naar huis terugkeren.
Een ervaring rijker kan ik besluiten dat Brussel een prachtige stad is. De hoofdstad van België laat een positieve indruk achter, waar ik nog zoveel dingen wil ontdekken. Ik zie de Belgische hoofdstad als een stad van mogelijkheden, diversiteit en vrijheid. De stad waar ik als persoon helemaal kan openbloeien.
Ik zie de Belgische hoofdstad als een stad van mogelijkheden, diversiteit en vrijheid. De stad waar ik als persoon helemaal kan openbloeien.
A jump in time
We springen vooruit in de tijd, de eerste weken gaan de goede kant op. Ik ga samen met mijn gemotiveerde medestudenten dagelijks naar de les, leer mensen kennen uit alle hoeken van België en leer enorm veel kennis bij.
Het eerste semester kom ik al feestend, studerend en ontdekkend door. Al moet ik zeggen dat studeren er niet veel inzit. Door alle vrijheid van het kotleven in deze nieuwe stad gaat mijn aandacht niet naar mijn rode Erasmusboeken. Ik word overweldigd door een andere cultuur, feestjes en tal van nieuwe vrienden.
De grijze trappen van de Kunstberg zorgen ervoor dat ik, tussen de feestjes en het studeren door, tot rust kan komen. Mijn zintuigen kunnen genieten van alles wat er rond mij gebeurt. Tal van blije toeristen, skateboarders, giechelende meisjes en creatieve kunstenaars zorgen voor een gezellige sfeer. Terwijl ik geniet van het mooie uitzicht, weerklinkt de muziek van enkele muzikanten bij de grijze trappen van de Kunstberg. Een moment waar ik uren van zou kunnen genieten.
Mijn gedachten gaan al snel terug naar de realiteit, de examens staan namelijk voor de deur. Met het vak inleidende case als voorproefje, had ik een goed gevoel. Ik ga vol goede moed van start en doe mijn uiterste best. Het is een tijd van hard studeren, veel en ongezond eten en weinig slapen. De steun van mijn joviale klasgenoten, die in hetzelfde schuitje zitten, doet me goed. Ik weet dat ik er niet alleen voor sta, waardoor ik vol motivatie mijn studiesessies kan verzetten. De examenperiode was afzien, maar kom ik uiteindelijk goed door en dat zorgt ervoor dat ik met een goed gevoel mijn lesvrije week kan starten. Na al het studeren hebben mijn vrienden en ik onszelf getrakteerd op een mooie reis, voor we weer alles moeten geven in het tweede semester.
Why Brussels?
Vaak krijg ik van mensen in mijn omgeving de opmerking: “Waarom heb je ervoor gekozen om in Brussel te studeren? Dat lijkt mij echt niets!” Ik kan hun niets kwalijk nemen, want voor mijn studies in Brussel dacht ik dit ook. Mijn beeld van Brussel was één van een grote vuile stad. Dankzij de vele verkeerde routes met mijn vrienden, heb ik in heel Brussel mooie herinneringen gemaakt. Elke keer als ik deze mooie plaats passeer, komen deze leuke momenten naar boven. Vanaf nu zie ik Brussel als een stad die ik dagelijks met veel plezier ontdek. Een stad waarin ik mij altijd thuis zal voelen.
De tijd die ik tot nu toe heb gehad in Brussel, heb ik ervaren als een geweldige periode. Ik heb mijn vertrouwde thuisfront verlaten om zelfstandiger door het leven te kunnen gaan, ik heb mensen leren kennen uit alle hoeken van België en een heel nieuwe cultuur ontdekt. Het is de beste beslissing die ik ooit heb genomen. De Erasmushogeschool geeft me een kans om te groeien als persoon, een kans waarin ik mezelf kan zijn zonder raar aangekeken te worden, een kans om mij te zijn.
